Wilk

Wilk – jest ssakiem z rzędu drapieżnych i rodziny psowatych. Jest bezpośrednim przodkiem psa. Ma sylwetkę maratończyka, z wąską klatką piersiową, chudym zadem oraz długimi kończynami. Umożliwia mu to wytrwały chód, a w razie konieczności szybki, długodystansowy bieg. Ogon wilka jest puszysty i zakończony ciemnymi włoskami, swobodnie zwieszony sięga do stawu skokowego tylnych łap. Brak jest wyraźnego dymorfizmu płciowego, dorosłe samce są jednak większe od samic ok. 10-20%. Masa ciała dorosłych samców to ok. 40-45kg, a samic średnio 35kg.

Młode, niespełna roczne osobniki są ciemniejsze od dorosłych. W zimie wilki mają bardzo grubą i puszystą sierść, latem jest ona znacznie cieńsza. Powoduje to, że zimą wilki wydają się o wiele większe, a ich kończyny i uszy krótsze, niż są w rzeczywistości. Latem samica-matka i inne wilki dostarczające pokarm szczeniętom mogą być bardzo wychudzone. Wilki żyją w grupach rodzinnych. Wilcza rodzina składa się z jednej pary rodzicielskiej i jej potomstwa z obecnego i poprzedniego sezonu lub dwóch. W Dolinie Baryczy wilcze rodziny liczą średnio od 4 do 6 osobników, ale wielkość ta może się wahać od 2 do nawet 12 wilków. Duże rodziny po 8-12 osobników, obserwowane na początku zimy, nie trwają długo, szybko odchodzi z nich najstarsze potomstwo, a pozostają rodzice i osobniki młodociane. Określenia takie jak wataha czy stado nie są zatem trafne w odniesieniu do zgrupowań wilków, gdyż nie oddają natury rodzinnej formacji.

Podstawą diety wilków w Dolinie Baryczy są dzikie ssaki kopytne. Stanowią one najczęściej ponad 90% masy zjedzonego przez nie pokarmu. Wilki polują najczęściej na jelenie, sarny i dziki. Dietę uzupełniają mniejszymi ofiarami: bobrami, lisami, bezpańskimi kotami czy zającami. Zwierzęta gospodarskie stanowią 1-3% masy zjedzonego przez nie pokarmu. Ograniczane przez wilki populacje jeleni, saren i bobrów powodują mniejsze szkody na gruntach rolnych.