Rybitwa rzeczna

Niewiele osób potrafi odróżnić mewę śmieszkę od rybitwy rzecznej. Co więcej, większość z nas używa obu nazw zamiennie, określając nimi jeden gatunek ptaków związany ściśle ze środowiskiem wodnym. Niektórzy z kolei stosują interesujące i zastanawiające rozróżnienie. Z niewyjaśnionych przyczyn uważają oni, że mewy spotkać możemy jedynie nad morzem, z kolei rybitwy są ściśle związane ze środowiskiem rzecznym i wodami śródlądowymi.

Prawdą jest fakt, że zarówno mewy, jak i rybitwy spotkać możemy nad różnymi akwenami i zbiornikami wodnymi niezależnie od tego, czy są to wody słodkie czy słone. Oba gatunki ptaków należą do jednej rodziny i są ptakami średniej wielkości. Rybitwa rzeczna jest ptakiem smuklejszym, a jej tułów jest bardziej wydłużony, niż tułów mewy. W czasie lotu ptak ten porusza się znacznie sprawniej i zwinniej, przez co wydaje się być lżejszy.

Wygląd

Dorosła rybitwa osiąga wielkość około trzydziestu pięciu do czterdziestu centymetrów długości. Smukła sylwetka oraz wąskie, długie, ostro zakończone skrzydła są cechą charakterystyczną dla tego gatunku, który nie ma wyraźnie zaznaczonego dymorfizmu płciowego. W locie skrzydła rybitwy osiągają zakres nawet dziewięćdziesięciu ośmiu centymetrów długości. Zakończenie lotek, grzbiet oraz skrzydła są popielato zabarwione, z kolei reszta ciała biała. Ciemnopopielata czapeczka na głowie z czasem staje się czarna, przez co dobrze kontrastuje z czerwono - czarnym, ostrym i wąskim dziobem. W zależności od podgatunku dziób może być także całkiem czarny. Rybitwa charakteryzuje się także dość krótkimi, czerwonymi nogami, które czasami także mogą przechodzić w odcień czerni. Różnice w wyglądzie zależą zarówno od dojrzałości poszczególnych osobników, pory roku (do czerwca i od lipca), jak i różnorodności geograficznej.

Rybitwa rzeczna jest swym wyglądem bardzo podobna do swojej kuzynki rybitwy popielatej, choć jej nogi są nieco dłuższe, skrzydła szersze, a głowa większa. Co ciekawe rybitwa popielata jest ptakiem, który odbywa najdłuższe migracje wśród wszystkich gatunków. Jej loty liczą sobie nawet trzydzieści tysięcy kilometrów.

Rybitwa rzeczna jest ptakiem szybkim i zwinnym. Potrafi bardzo szybko, pionowo unieść się do lotu, a także niezwykle sprawnie wchodzić w ostre zakręty. Polując na ryby, opanowała lot tuż nad powierzchnią tafli, zmagając się z siłą wiatru. Ptak ten lata ze średnią prędkością trzydziestu kilometrów na godzinę, a odbywając loty migracyjne osiąga prędkość nawet pięćdziesiąt kilometrów na godzinę, lecąc na wysokości do trzech tysięcy metrów nad poziomem morza.

Występowanie

Rybitwa rzeczna jest ptakiem żyjącym w klimacie umiarkowanym. Występuje w subarktycznych i umiarkowanych regionach Europy, Azji i Ameryki Północnej. Rybitwa należy do ptaków wędrownych. Jej przeloty obejmuje okres kwietnia – maja oraz lipca – września. Ptaki te zimują w Afryce. Łacińska nazwa rybitwy Sterna hirundo nawiązuje do jaskółki, przez co rybitwa nazywana była niegdyś jaskółką morza.

Naturalnym środowiskiem życia tych ptaków jest środowisko nadwodne. Związana jest ona zarówno z wodami słonymi, morskimi, jak i słodkimi, śródlądowymi. Zauważono, że populacje rybitw rzecznych występujący nad wodami śródlądowymi są mniejsze, niż te żyjące na wybrzeżu. Średnio populacje tych ptaków liczą jednak dwa tysiące par, jednak czasem osiągają one kolonie rzędu dwudziestu tysięcy par.

Rybitwa rzeczna gniazduje w większych grupach, często w sąsiedztwie innych ptaków związanych ze środowiskiem wodnym tj. mewa śmieszka.

Gniazdowanie

Zanim rybitwy zdecydują się na zbudowanie gniazda i złożenie jaj, przez kilka dni odbywają regularne loty nad wybranym terytorium, a jego wybór na miejsce gniazdowania jest mocno związany z dostępnością pożywienia, głównie ryb. Obserwacje tych ptaków pokazują, że potrafią one co sezon wracać do tego samego gniazda.

Tuż po zbudowaniu gniazda, głównie z roślin wodnych, wodorostów i kamieni, złożeniu przez samicę zwykle trzech jaj, samiec zajmuje się ochroną swojego terytorium. Zdarza się, że na wybrzeżu rybitwy składają jaja wśród kamieni, żwiru lub na piasku. Co ciekawe, gdy jaja zostaną zasypane przez piasek, ptaki te są w stanie bez problemu je odnaleźć.

Po około dwudziestu dwóch – dwudziestu pięciu dniach wysiadywania, głównie przez samicę, jaj, pojawiają się młode pisklęta, które już po pięciu dniach wyruszają z rodzicami w pierwsze loty po pożywienie. Do zimy, młode osobniki osiągają dojrzałość, aby sprawnie odlecieć na zimę w cieplejsze rejony świata.

Pożywienie

Rybitwy to ptaki głównie rybożerne. Polują one na ryby, nurkując z wysokości od sześciu do jednego metra wysokości. Co ciekawe, w poszukiwaniu pożywienia, ptak ten jest w stanie zanurzyć się w wodzie na głębokość pięćdziesięciu centymetrów.

Rybitwy rzeczne preferują ryby o wielkości do piętnastu centymetrów. Ponadto ptak ten żywi się także wodnymi mięczakami, ślimakami, skorupiakami, larwami owadów czy chrabąszczami. W okresie karmienia piskląt, rybitwa jest na tyle sprytna, że potrafi jednocześnie złapać dwie małe rybki.

Zagrożenie gatunku

Na świecie rybitwa rzeczna nie jest gatunkiem zagrożonym, jednak w Polsce jest ona objęta ścisłą ochroną gatunkową. Największym zagrożeniem są niebezpieczeństwa czyhające na pozostawione bez opieki jaja. Wówczas mogą się one zbyt mocno nagrzać w słońcu lub zostać zniszczone przez drapieżniki.